یازده زندانی سیاسی در زندان‌های اوین و رجایی‌شهر با نوشتن نامه‌ای سرگشاده به “احمد شهید”، گزارش‌گر ویژه حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران، خواستار حضور وی به همراه یک تیم حقیقت‌یاب در ایران شدند تا از زندان‌ها بازدید و از نزدیک با زندانیان و خانواده‌های اعدام‌شدگان دیدار کند.
بهنام ابراهیم‌زاده، وحید اصغری، شاهرخ زمانی، حمیدرضا حشم‌دار، سید محمد ابراهیمی، مهدی فراحی شاندیز، رضا ولی‌نژاد، محمد جراح، آرش مقدم اصلان‌پور و آرش همپای، در این نامه که نسخه‌ای از آن روز چهارشنبه (۱۳ فروردین-۲ اپریل) در اختیار “تقاطع” قرار گرفته، با تاکید بر این‌که درخواست‌های‌شان «به معنای طلب رحم نیست» از آقای شهید خواسته‌اند تا «صدا»ی آن‌ها باشد.
این زندانیان سیاسی و عقیدتی با بیان این‌که «خواهان آزادی و برابری و رعایت حقوق همه شهروندان جامعه ایرانی» هستند، نوشته‌اند که «حکومت ایران با به زندان انداختن صد‌ها نفر انسان بی‌گناه، دردسر‌ها و مشقت‌های فراوانی را برای خانواده‌ها به وجود آورده»، «به طرز بی‌سابقه‌ای وحشت را در کشور حکم‌فرما کرده»، «همه راه‌های مبارزه قانونی را بسته» و «هرگونه مطالبات مردمی را سرکوب کرده است».
آن‌ها خواهان آن شده‌اند که تا زمان ورود “احمد شهید” و “تیم حقیقت‌یاب” او به ایران، دولت‌مردان جمهوری اسلامی با آن‌ها هم‌چون «زندانیان سیاسی رفتار کنند» به این معنی که «از ادامه اذیت و آزار و فشارو تبعیدهای نابه‌جا و ناگهانی و سرکوب دست بردارند» و «به وضعیت پزشکی زندانیان بیمار» رسیدگی کنند و «به بهانه‌های گوناگون و عقده‌گشایی» مانع از اعزام آن‌ها به بیمارستان نشوند.
این ۱۰ نفر هم‌چنین خواسته‌اند تا حکومت ایران «با ملاقات‌های حضوری و خانوادگی و مرخصی واعطای آزادی مشروط» به زندانیان موافقت کند و اجازه‌ی «ارتباط نزدیک‌تر» آن‌ها با خانواده‌های‌شان را بدهد.
نویسندگان نامه به احمد شهید، در ادامه با انتقاد از عدم استقلال قوه قضاییه در ایران، اظهار داشته‌اند که به جای این قوه، «دستگاه‌های امنیتی» تعیین‌کننده وضعیت زندانیان سیاسی هستند و بازداشت‌شدگان، ماه‌ها در سلول‌های انفرادی «وزارت اطلاعات» و «سپاه پاسداران»، بدون تفهیم اتهام نگه‌داری می‌شوند.
این زندانیان در ادامه با پرداختن به وضعیت اقلیت‌های قومی و مذهبی در ایران، محکوم کردن آن‌ها به اعدام، حبس‌های طولانی، تبعید و حتی محاکمه گروهی زندانیان بدون حق انتخاب وکیل را نشانه «بحران ریشه‌ای حاکم بر کشور و نقض گسترده حقوق بشر» دانسته‌اند.
آن‌ها در پایان نامه‌ی خود نوشته‌اند: «وقتی رییس ستاد حقوق بشر قوه قضاییه، محمدجواد لاریجانی در نهایت بی‌شرمی و بی‌ادبی گزارش‌های شما را به عنوان گزارش‌گر ویژه حقوق بشر غیرواقع و دست‌نشانده غرب می‌خواند و در رسانه‌های داخلی شما را ”احمق و شریر” می‌نامد شما خود باید حدس بزنید که با ما چه برخوردهای غیر انسانی کرده‌اند و می‌کنند.»
نامه‌ی ۱۰ زندانی سیاسی به احمد شهید، کم‌تر از یک هفته پس از تمدید ماموریت او برای چهارمین سال پیاپی به عنوان گزارش‌گر ویژه امور ایران از سوی شورای حقوق بشر سازمان ملل صورت می‌‌گیرد.
مسوولان جمهوری اسلامی از ابتدای انتخاب احمد شهید به این سمت در سال ۲۰۱۱، تند‌ترین واکنش‌ها را نسبت به او و گزارش‌هایش داشته و تا به امروز اجازه‌ی ورود وی به ایران را نداده‌اند.
در یکی از تازه‌ترین واکنش‌ها به انتخاب دوباره‌ی او، “سیدحسین نقوی حسینی”، سخن‌گوی «کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی» در روز ۹ فروردین (۲۹ مارس) وی را «عامل صهیونیست‌ها و سازمان سیا» خطاب کرد.
پیش از این نیز، محمدجواد لاریجانی، «دبیر ستاد حقوق بشر» قوه قضاییه جمهوری اسلامی، احمد شهید را «یک عروسک و هنرپیشه رسانه‌ای» خوانده و او را متهم به دروغ‌گویی کرده بود.
آقای شهید، در واکنش به این حملات شخصی به خود، روز ۲۳ اسفندماه گذشته (۱۴ مارچ) در یک نشست خبری در محل سازمان ملل متحد در ژنو گفته بود: «وقتی یک گزارش‌گر ویژه یا دبیرکل سازمان ملل یا دیگر مقامات، به خاطر حرف‌هایی که می‌زنند می‌توانند مورد حمله قرار بگیرند، شما به ایرانیانی فکر کنید در تهران و جاهای دیگر که اگر نظرشان را بیان کنند چه چیزی نصیب‌شان می‌شود.»
0 نظرات:
ارسال یک نظر