مزامیر ۶۱

1ای خدا فریاد مرا بشنو! و دعای مرااجابت فرما! 2از اقصای جهان تو راخواهم خواند، هنگامی که دلم بیهوش میشود، مرا به صخرهای که از من بلندتر است هدایت نما. 3زیرا که تو ملجای من بودهای و برج قوی ازروی دشمن. 4در خیمه تو ساکن خواهم بود تاابدالاباد. زیر سایه بالهای تو پناه خواهم برد، سلاه.5زیرا توای خدا نذرهای مرا شنیدهای ومیراث ترسندگان نام خود را به من عطا کردهای. 6بر عمر پادشاه روزها خواهی افزود و سالهای اوتا نسلها باقی خواهد ماند. 7به حضور خداخواهد نشست تا ابدالاباد. رحمت و راستی را مهیا کن تا او را محافظت کنند. 8پس نام تو را تا به ابد خواهم سرایید تا هر روز نذرهای خود را وفاکنم.