مزامیر ۱۶

1ای خدا مرا محافظت فرما، زیرا برتوتوکل میدارم. 2خداوند را گفتم: «توخداوند من هستی. نیکویی من نیست غیر از تو.» 3و اما مقدسانی که در زمیناند و فاضلان، تمامی خوشی من در ایشان است. 4دردهای آنانی که عقب (خدای ) دیگر میشتابند، بسیار خواهدشد. هدایای خونیایشان را نخواهم ریخت، بلکه نام ایشان را به زبانم نخواهم آورد. 5خداوند نصیب قسمت و کاسه من است. توقرعه مرا نگاه میداری. 6خطه های من بهجایهای خوش افتاد. میراث بهی به من رسیده است. 7خداوند را که مرا نصیحت نمود، متبارک میخوانم. شبانگاه نیز قلبم مرا تنبیه میکند. 8خداوند را همیشه پیش روی خود میدارم. چونکه بهدست راست من است، جنبش نخواهم خورد. 9از اینرو دلم شادی میکند و جلالم به وجد میآید؛ جسدم نیز در اطمینان ساکن خواهدشد. 10زیرا جانم را در عالم اموات ترک نخواهی کرد، و قدوس خود را نخواهی گذاشت که فسادرا بیند. 11طریق حیات را به من خواهی آموخت. به حضور تو کمال خوشی است و بهدست راست تو لذتها تا ابدالاباد!