۶:۰۲
1ای خدای من، ای خدای من، چرا مراترک کردهای و از نجات من و سخنان فریادم دور هستی؟ 2ای خدای من در روز می خوانم و مرا اجابت نمی کنی. در شب نیز و مراخاموشی نیست. 3و اما تو قدوس هستی، ای که بر تسبیحات اسرائیل نشستهای. 4پدران ما بر توتوکل داشتند. بر تو توکل داشتند و ایشان راخلاصی دادی. 5نزد تو فریاد برآوردند و رهایی یافتند. بر تو توکل داشتند، پس خجل نشدند. 6و اما من کرم هستم و انسان نی. عار آدمیان هستم و حقیر شمرده شده قوم. 7هرکه مرا بیند به من استهزا میکند. لبهای خود را باز میکنند وسرهای خود را میجنبانند (و میگویند): 8«برخداوند توکل کن پس او را خلاصی بدهد. او رابرهاند چونکه به وی رغبت میدارد.» 9زیرا که تومرا از شکم بیرون آوردی؛ وقتی که بر آغوش مادر خود بودم مرا مطمئن ساختی. 10از رحم برتو انداخته شدم. از شکم مادرم خدای من توهستی. 11از من دور مباش زیرا تنگی نزدیک است. و کسی نیست که مدد کند. 12گاوان نربسیار دور مرا گرفتهاند. زورمندان باشان مرااحاطه کردهاند. 13دهان خود را بر من باز کردند، مثل شیر درنده غران. 14مثل آب ریخته شدهام. وهمه استخوانهایم از هم گسیخته. دلم مثل موم گردیده، در میان احشایم گداخته شده است. 15قوت من مثل سفال خشک شده و زبانم به کامم چسبیده. و مرا به خاک موت نهادهای. 16زیراسگان دور مرا گرفتهاند. جماعت اشرار مرا احاطه کرده، دستها و پایهای مرا سفتهاند. 17همه استخوانهای خود را میشمارم. ایشان به من چشم دوخته، مینگرند. 18رخت مرا در میان خود تقسیم کردند. و بر لباس من قرعه انداختند. 19اما توای خداوند دور مباش. ای قوت من برای نصرت من شتاب کن. 20جان مرا از شمشیرخلاص کن. و یگانه مرا از دست سگان. 21مرا ازدهان شیر خلاصی ده. ای که از میان شاخهای گاووحشی مرا اجابت کردهای. 22نام تو را به برادران خود اعلام خواهم کرد. در میان جماعت تو راتسبیح خواهم خواند. 23ای ترسندگان خداوند او را حمد گویید. تمام ذریت یعقوب او را تمجید نمایید. و جمیع ذریت اسرائیل از وی بترسید. 24زیرا مسکنت مسکین را حقیر و خوار نشمرده، و روی خود رااز او نپوشانیده است. و چون نزد وی فریاد برآورداو را اجابت فرمود. 25تسبیح من در جماعت بزرگ از تو است. نذرهای خود را به حضورترسندگانت ادا خواهم نمود.26حلیمان غذاخورده، سیر خواهند شد. و طالبان خداوند او راتسبیح خواهند خواند. و دلهای شما زیست خواهد کرد تا ابدالاباد. 27جمیع کرانه های زمین متذکر شده، بسوی خداوند بازگشت خواهندنمود. و همه قبایل امتها به حضور تو سجده خواهند کرد. 28زیرا سلطنت از آن خداونداست. و او بر امتها مسلط است. 29همه متمولان زمین غذا خورده، سجده خواهند کرد. وبه حضور وی هرکه به خاک فرو میرود رکوع خواهد نمود. و کسی جان خود را زنده نخواهدساخت. 30ذریتی او را عبادت خواهند کرد ودرباره خداوند طبقه بعد را اخبار خواهند نمود. 31ایشان خواهند آمد و از عدالت او خبرخواهند داد، قومی را که متولد خواهند شد که اواین کار کرده است.
1ای خدای من، ای خدای من، چرا مراترک کردهای و از نجات من و سخنان فریادم دور هستی؟ 2ای خدای من در روز می خوانم و مرا اجابت نمی کنی. در شب نیز و مراخاموشی نیست. 3و اما تو قدوس هستی، ای که بر تسبیحات اسرائیل نشستهای. 4پدران ما بر توتوکل داشتند. بر تو توکل داشتند و ایشان راخلاصی دادی. 5نزد تو فریاد برآوردند و رهایی یافتند. بر تو توکل داشتند، پس خجل نشدند. 6و اما من کرم هستم و انسان نی. عار آدمیان هستم و حقیر شمرده شده قوم. 7هرکه مرا بیند به من استهزا میکند. لبهای خود را باز میکنند وسرهای خود را میجنبانند (و میگویند): 8«برخداوند توکل کن پس او را خلاصی بدهد. او رابرهاند چونکه به وی رغبت میدارد.» 9زیرا که تومرا از شکم بیرون آوردی؛ وقتی که بر آغوش مادر خود بودم مرا مطمئن ساختی. 10از رحم برتو انداخته شدم. از شکم مادرم خدای من توهستی. 11از من دور مباش زیرا تنگی نزدیک است. و کسی نیست که مدد کند. 12گاوان نربسیار دور مرا گرفتهاند. زورمندان باشان مرااحاطه کردهاند. 13دهان خود را بر من باز کردند، مثل شیر درنده غران. 14مثل آب ریخته شدهام. وهمه استخوانهایم از هم گسیخته. دلم مثل موم گردیده، در میان احشایم گداخته شده است. 15قوت من مثل سفال خشک شده و زبانم به کامم چسبیده. و مرا به خاک موت نهادهای. 16زیراسگان دور مرا گرفتهاند. جماعت اشرار مرا احاطه کرده، دستها و پایهای مرا سفتهاند. 17همه استخوانهای خود را میشمارم. ایشان به من چشم دوخته، مینگرند. 18رخت مرا در میان خود تقسیم کردند. و بر لباس من قرعه انداختند. 19اما توای خداوند دور مباش. ای قوت من برای نصرت من شتاب کن. 20جان مرا از شمشیرخلاص کن. و یگانه مرا از دست سگان. 21مرا ازدهان شیر خلاصی ده. ای که از میان شاخهای گاووحشی مرا اجابت کردهای. 22نام تو را به برادران خود اعلام خواهم کرد. در میان جماعت تو راتسبیح خواهم خواند. 23ای ترسندگان خداوند او را حمد گویید. تمام ذریت یعقوب او را تمجید نمایید. و جمیع ذریت اسرائیل از وی بترسید. 24زیرا مسکنت مسکین را حقیر و خوار نشمرده، و روی خود رااز او نپوشانیده است. و چون نزد وی فریاد برآورداو را اجابت فرمود. 25تسبیح من در جماعت بزرگ از تو است. نذرهای خود را به حضورترسندگانت ادا خواهم نمود.26حلیمان غذاخورده، سیر خواهند شد. و طالبان خداوند او راتسبیح خواهند خواند. و دلهای شما زیست خواهد کرد تا ابدالاباد. 27جمیع کرانه های زمین متذکر شده، بسوی خداوند بازگشت خواهندنمود. و همه قبایل امتها به حضور تو سجده خواهند کرد. 28زیرا سلطنت از آن خداونداست. و او بر امتها مسلط است. 29همه متمولان زمین غذا خورده، سجده خواهند کرد. وبه حضور وی هرکه به خاک فرو میرود رکوع خواهد نمود. و کسی جان خود را زنده نخواهدساخت. 30ذریتی او را عبادت خواهند کرد ودرباره خداوند طبقه بعد را اخبار خواهند نمود. 31ایشان خواهند آمد و از عدالت او خبرخواهند داد، قومی را که متولد خواهند شد که اواین کار کرده است.
0 نظرات:
ارسال یک نظر